ARTIK KAHVEMİN TELVESİNDE "BEN" VARIM

Artık fallarımda kendim çıkıyorum  

Hele bir sabah kahvemin telvesine bakın  

İki kulağının arasından geyik boynuzları süğmüş bir kedi  

Falımda göstermesin mi kendisini  

Geyik boynuzları arasından yollar 

fiyortlar gibi göğe uzanırlar  

Artık kahvemin telvesinde fallarımda ben varım  

Sabah sabah dağınık masam  

Kulağım Açık radyoda 

Bir garip ölmüş diyeler 

Ne duymuşlar ne de soğuk su ile yuvmuşlar  

Azrail bile utanmış 

Azrail bile utanmış  

“Ölüye saygı, ölüme saygı bile kalmamış

kalmamış” 

Azrail “insanlık bana mı kalmış” demiş 

Gözünden yaşlar akmış Gözünden yaşlar akmış 

Gözünden yaşlar akmış