KENDİNDEN GEÇME KENDİNDEN VAZGEÇME

 

Başı belli sonu belli bir tekerleme, 

aradakiler 

kar topunun 

yuvarlana yuvarlana

büyümesi gibi

bayır aşağı

bir kerekte

yazılsa da 

iki gözüm önüme aksa da akmasa da

gerçektir hepisi

gerçektir hepisi.

Susuzken bir pınar bulmuş gibi,

pınarın suyundan bir avuç içmiş gibi

diriltsin okuyanı 

diriltsin okutanı.

Kışım kış olsa kışım kış olsa,

baharı karşılasa baharı karşılasa,

kolaylaşır mıydı çiçeklenmesi

kışlık bahçedeki yılbaşı çiçeğinin.

Fide demek zor ona 

büyümüşte küçülmüş

yaşına başına bakmamış

soğuk yerde çiçek açmaya kalkışmış.

Bilen nasıl şaşırmasın açmış ağzını yummuş gözünü

"Çiçek çiçek bil haddini bildirecekler yoksa haddini.

Yerin ev oda hem de olacak güneşe karşı cam kenarı.

Bu açmaklar açmak değil yanına kalır değil."

İşitir de sessiz kalır mı Kart Ana

kalmaz elbet "Bilmiş bilen bir sus çenen dinlensin, oturduğun yerden kalkmayansın, görmedim bir yaraya merhem olduğunu varı yoğa konuşansın. Beni dinlemeyen sanır mısın ki seni dinleyecek?" demiş. 

Kart Ana istemezmiş yılbaşı çiçeğinin torununun torununun üzülmesini... 

hani açmadan dökerse tomurcuğunu üzülür diye. 

Sanki torununun torunuda bilir gibi Kart Ana'nın endişeleneceğini 

öyle bir dal yaprağının ucunda tomurcuklanmış ki  

ancak açmasına yakın görebilmiş Kart Ana.

Endişelenmek şöyle dursun sevinmiş Kart Ana

lafını esirger mi hiç:

"Yılbaşı çiçeğinin torununun torunu büyük büyük ninen ne kadarda sevinecek soğukta bile çiçeklenmene haberini vereceğim girince evime." 

Yılbaşı çiçekleri eski eski zamanlarda

ya soba istermiş ya kalorifer sıcaklığı 

kış günü açarmış açmasına 

evde odada da

gün ışığını görmeden 

asla ama asla açmazmış. 

Güneşin en cılız ışığında bile çiçeklenen

mevsimi geçse de açan büyük büyük ninesi imiş

sormam neden böylesin neden böylesin

işin gücün mü yok tomurcuklanırsın soğukta 

çiçek açıp açamayacağın bile belli değil

diyemem diyemem sana ne gönlüm ne dilim el verir

bilirim seni dal yaprağından 

köklendiğin günden bugüne

seni köklendiren benim toprağın ile kavuşturan benim

ben ki Kart Ana'yım 

durmam yerimde durduğum gibi 

ayağım gezmese içim gezer

yeryüzü toprağım benim

hayallerimde engin denizlerdeyim

kuşun kanadında gökyüzündeyim

Ah yılbaşı çiçeğim sana diyeceğim:

"Hissettiğini yaşar geçensin

hissettiğini yapan geçensin

günü geldi de öğrendin kendinden geçmemeyi

kendinden vaz geçmemeyi

verdiğin vereceğin bir ders var ise

verdiğin vereceğin bir öğüt var ise

bu olsun

"kendinden geçme 

kendinden vazgeçme"

herkesin ulaşması böylesi dinginliğe kendince 

yok öyle ne tek reçete ne de kolayına

ne de kolayına

kendinden geçme kendinden vazgeçme

hayat hayatın gelir ayağına böylece 

yaşadığın acıda senindir yaşadığın sevinçte senindir

kendini gönendir

şu adaletsiz dünyada 

nasıl kalabiliriz ki iyiliklerle güzelliklerle kendimizde

ve herkes ile birlikte

özlemim hepimiz diyebileceğimiz günlere 

hepimiz hepimize

iyilik güzellik adalet

dilerim gerçekleşir yeryüzünde 

hepimizin el birliği ile yürek birliği ile

özlemim iyiliklere güzelliklere adalete

hep birlikte 

hepimize

yeryüzü insanı mıyız 

yeryüzü mültecisi miyiz

bilemedim bilemedim

yine de...

kışlık bahçede bir yılbaşı çiçeği köküne inat 

nasıl nasıl açtıysa yıllar yıllar önce mevsiminin dışında

 torununun torunu 

büyük büyük anneannesi el vermiş güç vermiş bildiği ne varsa öğretmiş gibi 

torununun torunu kış bahçesinde bilinene inat kendi gücüne inan ile 

pek yakında çiçek açacak 

kıpkızıl bir tomurcuk biraz saklanmış yaprakların arasında.

açtığında kıpkızıl çiçeğini 

elli tane torununun torununun torunu yılbaşı çiçeği fidesi 

tanık olmuş olacak nasıl değişir dönüşür de en çetin koşullarda tomurcuktan çiçekleniriz hangi soğuğun gücü yeter ki 

yüreğimizin bu sıcaklığına 

yüreğimizin bu sıcaklığına

kuşaktan kuşağa büyük büyük anneanneden torununun torununun torunununa

ister inanın ister inanmayın 

günü gelince karda buzda ayazda da açacak yılbaşı çiçekleri

yazın yakan kavuran sıcağında da 

yüreklerindeki bu inançla köklerinin güveniyle

elbet bulurlar bir yolunu

elbet bulacaklardır yolunu

yolu yordamıyla

dal yapraklarının ucunda

kıpkızıl tomurcuklardan

kıpkızıl çiçekler açacak

her mevsim 

kışın soğuğunda

yazın kavuran sıcağında.

Kart Ana demedi demeyin

demedi demeyin bana.