GÜZEL KOKULARA DA ALIŞIRMIŞIZ

Oy oy ne demeli ne etmeli  

Kötü kokan bir ortamda kalınca bir süre  

Duymayız kötü kokuyu yok sayar burnumuz onu  

Kötü kokan yerde yaşamak bir ömür boyu  

mümkünmüş aslında oradan hiç ayrılmamayla  

yoksa nasıl dayanılırdı ki çürümenin kokusuna  

Heyecanla bekledim mor salkımların açmasını  

hem güzelliklerini hemde kokularını  

özlemiştim kış boyunca 

Nisan mayıs aylarında açsalarda  

Mart kapıdan baktırır kazma kürek yaktırır olsada  

kış bahçesinin çatısında erkenciydiler  

Kış bahçesi güneş içeri soğuk dışarı idi  

Açtılar attım kendimi kış bahçesine  

çektim nefis kokularını içime  

oturdum bir süre  

o da ne koku koku mor salkımın kokusu nerede  

çektim burnuma havayı iyice  

yok yok yok mor salkımın kokusu yok...

Güzellikleri salkım salkım mor renkleri gözümün önünde hâla  

Kokuları kayboluvermesin mi hiç ummadığım anda  

Üzgün üzgün otururken Yer cücesi çıkıverdi karşıma birden  

"Hayırdır çok hüzünlü görünüyorsun nedir seni üzen?"

"Yer cücesi mor salkımların kokusu yok oldu birden"

Yer cücesi gülmesin mi bana "Doktorsun bilirsin hatırlamamışsın bir anlığına"

Anlamaz gözlerle baktığımı görünce

"İnsanın burnu nasıl ki alışır kısa zamanda kötü kokuya da hissetmez güzel kokularada alışır, güzel kokularada alışır."

Durur muyum yerimde hemen gir çık yaptım kış bahçesine

Mor salkımların kokusu durup dururmuş üstlerinde

Döndürdüm yüzümü Yer cücesine;

"Yer cücesi Yer cücesi toprağın bilgesi sabah kahvemde ikindi çayımda girip çıktıkça kış  bahçesine yeni yeni yeniden yenileyeceğim mor salkımların kokusunu burnumda" dedim

Yer cücesi mor salkımların üstünde kış bahçesinin açık penceresinin kenarında otururken  

"Dallar taşı beni hem de sallar pencereden giren esinti havayı bir içeri bir dışarı kovalar dalımda otururken kurduğum hamakta mor salkımların kokusu her dâim burnumda. Sallanırım iki yana esinti içerinin havasını yeniler, yelin ucundaki güzel kokular burnuma değip geçer.. cüce olmanın faydalarını soranlara hamaktan sevgiler"