Minnoş Koş Koş Kadınanam İşte Kalakalırsın...
Adı Minnoş kulağa da kucağa da gelir pek hoş, Minnoş Minnoş Minnoş...
Koş koş koş,
Koşmadı Minnoş.
Girmedi içeri kaldı bahçede,
Dinlemedi sözümü içeri girmedi,
İçerledim Minnoş’a....
Ah Minnoş vah minnoş!
Yapılır mı bu kendine..
Yapılır mı bu bana...
Gözüm arkada kalmadan dışarıda bırakabileceğim tek kedisin
Sana saldıracak kediler köpekler kendileri düşünsün.
Minnoş dışarda gözüm kalmadı arkada,
Hastane yolunda çantam kolumda
Gözüm kalmadı arkada...
Eve döndüğümde kararmıştı hava.
Birde baksam ne göreyim!
Minnoş feryat figan bahçe kapısında
Korkmuştu besbelli üzgün ağlamaklı öfkeli..
Hayal kırıklığına ne demeli !!!!
Minnoş’a bir kulak vermeli,
“Hiç bu kadar geçe kalmazdı Kadın anam, başına bir iş mi geldi?
Tekrar bahçede sokakta mı yaşayacağım!”
Ağlıyordu acılıydı sesi
Açar açmaz kapıyı hemen girdi içeri
Sevdim okşadım onu kıpır kıpırdı
Açtı besbelli maması kapta Minnoş gömüldü kaba
Dizimi mi izleyecekmişim hem de böylesi bir günün sonunda
Minnoş bu oturdu bilgisayarın klavyesinin tam üstüne başladı yalanmaya
“İn Minnoş, kalk Minnoş oradan”
Duymadı sesimi oturdu oturduğu yerde
Ben kalktım yerimden kucakladım Minnoş’u
Yattı kucağıma okşadım başını
Minnoş mır mır miyav mır mır miyav
Sarıldı kollarıyla bana açtı karnını sevdim sevdim onu
Minnoş annelerin güzeli bir tanesi
Aman dikkat tırnakları jilet gibi!
Her günün ki gibi bugünün de geldi ertesi
Ertesi gün şafak vakti bahçedeler
Muşu, Minnoş, Meloş…
Gözlerim uykulu yatağa bakar
Geldi mi işe gitme vaktim
Seslendim “Muşu, Minnoş, Meloş koş koş koş…”
Muşu Minnoş attı kendini hemen içeri
Ergen Meloş görünmedi
Keratayı eve sokmadan da işe gidemem ki!
Sürmedi kaygım uzun,
seslendim beş dakika sonra koşa koşa geldi Meloş
Muşu, Minnoş, Meloş evde
Beni sorarsanız işteyim işte
İşte işte hayat böyle….
Yeter ki savaş olmasın
Bir şekilde yaşarız “yaşarız iyi kötü derler” ya
Razıyım ona bile…
Razıyım ona bile
Muşu, Minnoş, Meloş evde…
İşteyim işte, işteyim işte
İşteyim nihayetinde….
Yorumlar
Yorum Gönder