AĞLAYAN NARDAN ÇATLAYAN NARA GÜLERKEN YERE DÜŞEN AYVAYA

İlk uyanışım hangi yaşımdı hatırlamıyorum bisikletle çarşıya iniyordum birden nefis bir koku çarptı yüzüme başımı kaldırdım ıhlamurlar çiçek açmıştı ayın Haziran olduğunu artık sokaktaki ıhlamur çiçeği kokusundan anlıyorum. Şehir içi arabalar vızır vızır değildi yol kenarlarında çift sıra park etmiş arabalar yoktu henüz bisiklete binmeye korkmuyordum. 

O gün bugündür sokakta ağaçlara evlerin apartmanların bahçelerine bakarım.  Serviler çam ağaçları göz bebeğim sorun neden çünkü onlar budanmıyor. İçim acıyor öfkeleniyorum budama adı altında zombileştirilen ağaçları görünce ağaç değil elektrik direği sanki ne dal ne budak bırakıyorlar. Kaldırımlara sandalye masa atan cafelerde pastanelerde tente altında kavruluyor oturanlar hemen diplerinde elektrik direği gibi dalsız budaksız bir ağaç iskeleti yüzümü hemen bir serviye döndürüyorum. 

Aylardan Ekim nerden mi bildim narın çatladığı, ayvanın yere düştüğü hasat zamanı.

Bahçemde bir nar ağacı ağaç gibi değil çalılığı yerinde dikenlerinin maşallahı var en ufak dikkatsizlikte hissettiriyor kendisini. Narlar olgunlaştı. Bu yıl işe gidip gelirken gözlerim hep üzerinde. Hafiften çatlıyorlar aralıktan beyaz nar taneleri görünüyor, çatlağın genişlemesi ile güneş kızartmaya başlıyor taneleri. Manolya çiçeği gibi açıldığında nar taneleri kıpkırmızı oluyor güneşten mi utanıyorlar ya da güneş mi yakıyor bilemedim. Güneş gören tanenin tadıda rengide pek bir yoğun. Boğazımdan güneş görmemiş nar tanesi geçmiyor  Sabırla bekliyorum. Tepede içi boşalmış bir nar, bir tane daha var taneleri hâla üzerinde onlar kuşların börtü böceğin kısmeti. 

Merakım toprağa yakın en irilerinden olan narın ne zaman çatlayacağı. Kabuğu yeni yeni kızarıyor çatlamadı çatlatamadı kabuğunu. 

Erken hasat yok bahçemde ayvalara gelince ya yere düşünce ya da dokunur dokunmaz avucuma gelince. 

Ayva ile nar aynı sepette, 

Ağlayan nar ile gülen ayva aynı sepette