TADI HÂLÂ DAMAĞIMDA

Masalım öyküm nasıl mı başlar? 

Bir an gelir 

Sanki sakin bir göle bir taş atarım 

Taşın etrafında halka halka genişliyor su 

Hepsi bir anda olur 

O anda bir taş düşmüştür içime 

Atan el benimdir 

Bir cümle düşer elimden ak kağıt üstüne 

Halka halka yayılır içimde 

“olgunlaşmadan hasat yok bahçemde” 

Hâlâ dallarında olan ayvalar narlar var 

Fırtınada düşen ayvalarda tavukların da hakkı var 

Zeytinler başladı yere düşmeye 

Düşenleri topluyorum 

Sadece birkaç tane dokununca elime gelen 

Göğsü sarı göğsü kırmızımsı minik kuşlar dişbudak ağacının en tepesinde 

Sabahın şakıyanları 

Kahvemdeyim yanında son purom incesinden 

Sığırcıklar geveze kuşlar 

Zeytin ağacının en tepesinde 

Sözüm kendime geçer 

Sığırcıklar sığırcıklar zeytinler helâl size 

Yüzümde muzip bir gülümseme 

“Acaba zeytinin hasat zamanı mı geldi?” 

Elime ilk gelen zeytini kestim baktım içine 

Kabuğu siyah üstü buğuluydu 

Ne yazık ki moru çekirdeğine dayanmamıştı 

“Vakti var olmamış” dedim 

Ne zaman içi siyah mora çalacak dayanacak çekirdeğine 

Biraz buruşacak kabuğu 

ellerimle birer birer toplayacağım 

Beklerim yok acelem 

Ne yapayım elim varmıyor olmamış zeytini koparmaya 

Çekirdeğine kadar mürdüm eriği gibi mora çalan zeytinin tadı hâlâ damağımda

Tadı hâlâ damağımda 

Tadı damağımda hâlâ 

Damağımda hâlâ tadı

Damağımda tadı hâlâ 

Hâlâ damağımda tadı 

Hâlâ tadı damağımda