GÜNDEN GÜNE "MİSTİK NEHİR" FİLMİNDEN KALAN

Tanıklık zor bir roldür 

Muğlaktır 

rol çoğu zaman görülmez 

Zalim fiziksel şiddet varsa kabak gibi ortadadır 

Mağduru tanımakta kolaydır 

fiziksel şiddet varsa 

Tanıklar susmaya yeminlilerse 

asla görünmezler görülemezler 

Mağdurun onları suç üstü yakalamaktan başka çaresi kalmayıncaya kadar 

O an kolayına gelmez 

on yıllar alır kimi zaman 

Kimi zaman asla olmaz 

Zalim mağdur tanık 

Üç rol bir o kadar uzak bir o kadar yakındır birbirine 

kimi zaman geçer bile iç içe 

Hayatta kalmış mağdur; kimi zaman zalimden daha çok batar göze. 

Hatırladıkça etkisini hala hissettiğim film “Mistik Nehir” 

İkinci kez izlemeye cesaret edemedim.

Mümkünse izlemeyin yazmadan edemedim seyretmesem de tekrar. 

“MİSTİK NEHİR” sokak huzur içinde kalır

Üç çocuk sokakta oynamaktadır. 

Bir araba yanaşır çocuklardan birisini alıp götürür bir süre sonra çocuk döner evine sokağına  

Kaçıranlar tekrar sokağa bırakmışlar gibi hatırlıyorum. 

Üç arkadaş aynı mahallede büyür evlenir hatta çoluk çocuğa karışırlar. 

Filmden bana kalan sorular; 

Mutluluğumuz neye bağlı? 

Mağduru görmemek 

Mağduru bir şekilde suçlu kılmak gerçekte olmasa da 

Mağduru görmemezlikten gelememenin, yok sayamamanın nasıl bir rahatsızlık hissi vardır tanıklarda? 

Bir haksızlığa adaletsizliğe karşı koyamamak, önleyememek haksızlığı adaletsizliği zulmü

Tüm bunlara sessiz tanık olmanın bedeli nedir? 

Mağdur yaşar geçmiş örtülemez bir yerlerden çıkar. 

Filmin sonunda mutlu huzurlu aile tabloları karşılar bizi. 

Bir anne çocuğu ile kalır, iki ölü vardır. 

Sokak huzur içinde kalır.