DOSTLUKLA DALGA DALGA DALGALANMAK

Karga karga gak dedi
Çık şu dala bak dedi

Çam ağacının tepesinden
Kozalakları düşürüverdi

Bu karga çok mu akıllı
Bu karga çok mu becerikli

Hepsi hepsi
Tepsi tepsi

Tepsi tepsi börekler
Toprak fırında pişerler

Banada sanada düşerler
Mis gibi koktu börekler

Börek dedim aç idim
Aç aç açım dedim

Öyle demezler dediler
Börekleri yiyip bitiriverdiler

Aç aç açım dedim

Yer yarıldı bir kapı açıldı

Gözüme bir merdiven takıldı

Girdim kapıdan içeri

İndim merdivenden 

Basamak basamak

İnerim inerim merdiven bitmez

Dizlerimde derman tükenmez

Birde baksam ne göreyim

Sevdanın önündeyim

O gün bugündür aynı yerdeyim
Sevdanın peşinde deli divaneyim

Büyütür beni sever okşar

İçimdeki yeri dünyalar kadar

Dünyalardan bir masalım var

Dünyalardan bir masalım var

Evvel zaman içinde kalbur saman içinde bir memleket varmış. Memlekette bir Kadın anam bir çocuk yaşarmış. Kadın anam yaşlı mı yaşlı çocuk meraklı mı meraklıymış. Her sabah güneşin doğuşu ile uyanır güne güneş ile başlarlarmış. Geceye de ay varmış. Çocuk sabahlardan bir sabah sormuş “Dostluk nedir Kadın anam.”

Kadın anam “Çocuk çocuk sabahın da masalı var kısacık. Masalımı anlatıvereyim içine dostluk tohumunu ekivereyim.” demiş. Hele kulak verelim dinleyiverelim:

Memleketin birinde dertli mi dertli bir kadın yaşarmış. Doğduğunda değilmiş böyle gençliğinde de. Çoluk çocuğa karışmış karışmış içi günden güne sebeb ne. Ne bilen varmış ne merak eden. Kah güler kah ağlarmış durduğu yerde hiçbir yerde de duramazmış.  Sokak sokak yürür kapı kapı çalarmış. Açılmamış kapılar açamamış kapıları. “Bir dert var içimde” demiş inanmamış kimse. “Çalışıyorsun gündüz gece görüyorsun ihtiyacını ihtiyaçları şımarıklık bu seninkisi.” İnanmış önce inanmış ama  “Yaşayamam bu halde” demiş günlerden birgün düşmüş yola soluğu can arkadaşının kapısında almış. O anlatmış can arkadaşı dinlemiş o anlatmış can arkadaşı dinlemiş üç gün üç gece. Üç gün üç gecenin sonunda sabaha birlikte uyanmışlar bir kahve pişirmiş can arkadaşı “Bir çift sözüm var sana. Sen bu değilsin. Kimbilir neler yaşadın bugüne kadar da kararmış gözün kararmış yüreğin. Bir esen yele bakar dağılır kara bulutlar içindeki güneş ile ay pırıl pırıllar.” demiş. Kahvelerini birlikte yudumlamışlar ilk günkü gibi her zaman ki gibi.

Altınyaldızlı gökten üç Kadın anam düşmüş yeryüzüne üçüde koşturmuşlar soluksuz çocukların soruları peşinde çocukların soruları peşinde.