"AV MEVSİMİ" Yavuz Turgul FİLMİ

Filmlerin görünen ve görünmeyen yüzleri vardır. Görünmeyenler çekirdeığidir aslında ve olaylar o çekirdek etrafında örülür, örülür ve çekirdek iyice içerlerde kalır. "Av Mevsimi" filmin daha başlarında kestirirsiniz kim katil, polisiye olarak bilinmezi yoktur. Ama siz en çok avcının eşinin hastalığını merak edersiniz, hasta eşe bakan yardımcının her ayrılışında "Allah sizden razı olsun" demesine takılırsınız, ne olduğunu ise katilin itiraf sahnesinde öğrenirsiniz.
Sevdiğinin gözünde ne nefret ne sevgi hiçbir duygu uyandıramamanın kahredici ağırlığını kabul edememenin yok ediciliği, insanı nerelere sürükler bilinmez. Ama kabul edilemez. Tutkusu da öfkesi de ölçüsüz olan bir insanın serseri mayın gibi kendisini yok edişine de tanık oluruz.  İnsana neden bu kadar ağır gelir ve yok edicidir aynı zamanda; görülmemek yok sayılmak.
Ama insanın insanca dayanışmasının var ediciliği,  güzelliği, direnişi; ölçüsüz bir güçtür onu yaşayabilenlere.
"Av Mevsimi" bir mevsimdir, ama insanlar her mevsim insan kalabilmek için çabalarlar.