BİR YANIM KURUMUŞTA YUVA OLMUŞ "rosemary'e"

Bir yanım kurumuş yuva olmuş yaban arılarına,

Yeşil bir yanım biberiyeyim, Meryemin gülüyüm, 

mavi pelerinini atmış üstüme, yükselirken Meryem göğe bembeyaz çiçeklerim o anda dönmüş maviye 

çiçeklerim masmavidir o günden beri 

Bir bahçedeyim şimdi 

on yıldan beri neler neler yaşamadım ki  

küçüldüm kurudu  bir yanım

kuruyan dalımda yuva kurdu yaban arıları  

Kadın Anam'ı pek çok kez soktular 

her seferinde kolu şiş gezdi en az bir kaç gün 

Günlerden bir gün dallarımı kesti öbek yaptı dal dal ayırdı  

ne olduğunu anlamadım Kadın Anam çok acılıydı  

Sonradan öğrendim ki unutulmasın diye kaybettiği canlar dağıtmış dallarımı  

da bir demetimi bırakmış hastane önünde.  daha bilmeden benim hafızayı güçlendirdiğimi hatırlamayı kolaylaştırdığımı, 

yol açtığımı duyguların ortaya çıkmasına. 

Kadın Anam bilmeden gerçeğimi bilmeden duyguların pusulası olduğumu  

dağıtmıştı beni doktor bekleyen hastalara.  

Zehiri kim temizler vücuttan karaciğerinde dostuyumdur bırakmam onu hiç tek başına.  

Şimdi sol yanımda beni yazarmış Kadın Anam  

Ne diyeyim ona arılar konar mavi çiçeklerime bu zamanda  

Ekim ayının başı kış kapıda  arılar aç mı kalsınlar! 

Kalmazlar elbet ben çiçek açarım  

Ya Kadın Anam bilmem sanır onun bildiğini  yaşadığımdır ön yıldır onunla, 

"Dostlukları da ben hatırlatırım

dostlukları da ben hatırlatırım; hatırın kalmasın Kadın Anam daima yanındayım"

Kadın Anam almış sözü eline içi vurmuş diline yazılmış son söz diye,  

"Altın parmaklı gökyüzünden kırk kök biberiye-rosemary düşmüş yeryüzüne dost bahçelerine;  dostluklarımızla dostlarımızla yaşayalım ne unutalım ne de unutulalım diye.