CELLAT MEZARI YOK ARTIK YERYÜZÜNDE

 

Başı sonu ölümlü dünya demek

dile kolay 

Yaşada gör 

Ölmek mi zor kalmak mı 

Ayrılmak mı ayrılamamak mı 

Hepsi hepsi zor 

Bir tanesinden hiç dönüş yok 

Ya yaşayan ölüler tüyleri diken diken edenler 

Cellatlar cellatlar 

Cellat dediğin hem sağır hem dilsiz 

Hükümdar adına can alan 

Ama kelle vuran ama boğan 

Akıtmazmış tek şehzadelerin kanını 

Boğarlarmış sadece 

boğup kıymetli halıların 

kıymetli taşların üstüne yatırırlarmış cesetlerini 

Cellat dediğin

Sağırlardan seçilirmiş 

Seçilenin dili kesilirmiş 

Ne çığlıkları duyarmış ne de bir söz söyleyebilirmiş 

O zamanlar cellatlık geçer akçe değilmiş 

Cellatlar göğüslerini gere gere 

“ben celladım, ben celladım” diye böbürlenemezmiş 

Hatta mezarlıkları İstanbul’un kıyısında köşesinde imiş 

Mezar taşlarında isimleri yazmazmış 

Bugüne kalan isimsiz dümdüz cellat mezar taşları 

Eğrikapı’da, Pier Loti ye çıkarken Karyağdı bayırında 

Öldüklerinde hiçbir yakınları katılmazmış cenazesine 

Ama utançtan ama korkudan 

Mezarlarına su döken çiçek eken ziyaret eden bulunmazmış 

Yaşarken ölüyken 

Yok sayılmışlar 

 İsimsiz mezar taşlarının dibinde yatmışlar

Geldik bugüne; 

‘modern çağlarda’ 

Masum insanlar anneler bebeler çocuklar 

Yok olmuş aileler 

Gömülememişler bile 

Toplu mezarlarda yatıyorlar 

Üstlerinde toprak ya var ya yok

İsimleri yok  

Adları kayıba çıkmış 

Cellatların adı var sanı var 

Konuşur ağızları var 

İşitir kulakları 

Baksan görsen ki hemen hepsi 

Beyaz yakalı

İşte Hatay işte Filistin 

Saymazlar katlettiklerini insandan 

Nerde cellat mezarları 

Nerde cellat mezarlığı 

Cellatlar yeryüzünde 

Dolaşıyorlar aramızda 

Yaşıyorlar göğüslerini gere gere