MANİSA-KONYA ÖĞRETMEN LİSESİ ARKADAŞLIĞINA 1979-1980

 

 

Bilmem neden içime düştü birden 

Geçmişten 

Geçmişten 

Geçmeyen acıdan kayıptan 

İçimizde yaşayan insandan utanmadan 

Dil bir kez çözülmesin 

Yazı olur

Dil çözülmez 

Şarkı olur resim olur 

Yürek çözülmezse 

Sesini müzikte bulur 

Hepsi hepsi yaşamıma vurur 

Kıyıya vuran dalgalar gibi 

yuvarlar taşları 

Vurur taşlar birbirine 

yuvarlana yuvarlana 

kalmaz kıyı köşe 

Kalmaz kıyı köşe 

Sokaklar hâlâ benim 

Yıl 1979-1980 

Otobüsler Manisa Konya Öğretmen lisesi öğrencilerini taşıdı 

Nevşehir Öğretmen lisesi’ne 

Okul müdürü şaşırdı bu işe 

“Yazdım bakanlığa kaç kere o kadar öğrenciyi barındıracak yer yok diye”

Konya ve Manisa Öğretmen lisesi öğrencileri o günden sonra aynı kaderi paylaştılar.

Toplu bir fotoğraf çekildik 

Müdürümüz iyi insandı sadece bir dönem görevde kaldı 

On beş tatil sonrası karanlık ile karşılaşacağımızı biliyordum 

Eğitim şefinin adı Gönül idi ikinci dönemde 

Müzik öğretmeni idi müzik kalbini hiç etkilememişti 

Diğer yöneticilerin adlarını hatırlamıyorum 

Hiçbiri onun gibi bir şarkı ile anılmadı 

Ranzaların arasından ancak yan yan geçebilirdik 

Kazan arızalandı üç hafta hamam yüzü görmedik 

Saçımın iki belik örgüsünü hiç açmadım 

En fazla bitlenirim dedim

Soğuk suya meyletmedim 

Soğuk su ile yatak takımlarını yıkayan arkadaşlarımın çamaşırlarına kar yağdı buz tuttu 

İlk kez dudağım o yıl uçukladı 

İki arkadaş hep açtık yemekhaneden en son çıkardık 

Artık yemeklere ortaktık 

Yemekhane nöbetçileri insaflı ise kalan yemekten verirdi 

En sevdiğim yemek ekmek içi patates salatası idi. 

Eğitim şefi ismi lâzım değil hafta sonu pantolon giymeyi yasakladı 

Pantolon giydim 

TRT’de üniversiteye hazırlık programı vardı 

Okul idaresi etüt saatlerini değiştirdi izleyemez olduk 

Soluğu nöbetçi idarecinin odasında aldım 

Öfkeyle “Biz dersleri izlemeyelim diye yaptınız bunu” dedim. 

Bereket üniversiteye hazırlık kitapları vardı 

Konya ve Manisa öğretmen liselerinden gelenler paylaştık 

İkinci dönem hiç çarşı iznine çıkmadım 

Sokakta insan döverlerdi 

Yemeklerden sonra şarkı türkü söylerdik 

halay çekerdik  

Etüte girerken okulun koridorlarını bir şarkı ile çınlatırdık 

“Uslan artık deli Gönül bak gelip geçiyor ömür uslannnn artıkkkk …”

Züğürt tesellisi miydi 

Güle oynaya söylerdik Zerrin Özer sağolsun ne güzel söyler 

İmdadımıza yetişmişti 

Halaya durmak 

Halay çekmek 

Şarkı türkü söylemek 

Kantinden bisküvi arası lokum yemek 

Kantin nöbetçisi iken fazladan gelen bir kaç poğaça çay bedava 

Nasıl aç kaldıysak bir gün öğlen yemeğinde 

Tak etti canımıza yemekhanenin dışına ekmek çıkarmaya karar verdik 

Ya yakalanırsak 

Bir sözden bir cümleden kaç arkadaşımız sürgün yedi uzaklaştırıldı 

Ya yakalanırsak 

Bir arkadaşımızın battaniye gibi kocaman kapşonu olan paltosu vardı 

“Ben giyerim doldurun ekmekleri kapşona” dedim. 

Konya Karamandan bir arkadaş yemekhane kapısındaki sarmaşığı gösterip 

“Bu yenir” dedi sen misin diyen 

Saldırdık yapraklara o ara kapıdan bir idareci çıktı 

Ekmek içi sarmaşık yaptığımızı gördü 

Pişkin pişkin 

“Allahım sen bana daha neler göstereceksin” dedi geçip gitti 

Adını hatırlayan olduğunu sanmıyorum 

Ekmek içi sarmaşık ziyafeti çektik 

Bizi karşılayan müdürümüzün kardeşi vurularak öldürüldü 

O yıl o bakkal dükkanında iki can öldürüldü 

Zeki Tekiner,  Mustafa Yükselbaba…

O gün bugündür 

Bugün o gün 

Adıyla sanıyla anılan insanlar yaşıyor hâlâ 

Diğerleri cellat mezarlığında 

Cellat mezarlığında 

https://gazetecimustafaekmekci.com/node/554

https://www.agos.com.tr/tr/yazi/25796/orgutlu-sessizlik

https://t24.com.tr/haber/azmettirici-oldugunu-reddeden-omer-ay-in-ifadesi-ortaya-cikti-silahlari-ben-verdim-tekiner-in-komunist-oldugunu-soyledim,896383

NOT: Cellat mezarlarında isim yoktur. Cenazelerine hiçbir kimse katılmaz mezarlarını da ziyaret eden bir bardak su döken bulunmazmış.