DOMATESÇERİ

Kışın ortası,

Yenir mi hiç, 

Yetişir mi hiç,

Sera olmadan

Domatesçeri,

Kim bilir nereden gelmiş,

Limon ağacınını arkadaş seçmiş,

Biraz garip değil mi,

Burası kış ülkesi,

Domatesçeri limon ağacı,

Sıcak memleketlerin canları,

Ah o anne yok mu, 

O dikmiş yarı bahçe yarı sera, 

Bu odaya limon fidanını,

Evin annesi “Doğa mucizenin kendisi” dermiş,

Bilmesi mümkün değilmiş,

Domatesçeri sürprizini,

Domates çeri büyümüş,

Anne ilk önce onu fark etmemiş, 

Küçük fidan hep çiçek açmış dökmüş,

Çiçek açmış dökmüş,

İçlerinden bir tanesi, 

Büyümüş günden güne,

Yavaş yavaş kızarmış.

Ona bakan çiçekler;

“O büyüyorsa dökülmeyeceğimiz günlerimiz de var” demişler.

Domatesçeriyi kızarmaya yakın iken görmüş anne

Şaşırmış “Bu domates kızarmaz ki bu mevsimde!” demiş

Yanılması ilk değilmiş

Bakın domatesçeriye hem büyük hem de kırmızı

ağzını açık bırakmış herkesin Başta anne

Kızarmış kışta kıyamette de

Önümüz bahar çiçeklerin işi kolay

Kış bahar yaz gelecek

Çiçekler domates olacak

İlk domatesçerinin çekirdekleri 

Tohum olup dikilmişler yumurta kabuklarına

Her biri bir domates fidesi olacak

Çocuklar domatese doyacak

Mucize dört mevsim kızaran domatesçeride 

Anneden domatesçerilere bir hediye

 “Tavuk gübresi şerbeti ikramımdır gönlünüzce çekinmeden çekin köklerinizden

hiçbir zehir yok bahçemde” demiş.