KENDİNE SARILAN

                                                                                                  

Her güne masal yazarmışım meğer
Sarılan sallanan sarmaşığa,

Sarmışım meğer,

Anında yazmışım masalını, 

Saymışım kışlık bahçede,

Tanrı misafirine,

Gülün sopasına sarılmış ilk elden, 

Güle nispet edercesine,

Sarılgaçlarınla sarılmak,
Upuzun sopaya,

Güzelde,

Yarı yolda atmak kendini boşluğa,

Sebep ne?

Sarılgaçlarını sarmamış mı, 

İncecik yemyeşil gövdesine,

Fısıldayıverdi kulağıma,

Sarılır sallanmak istermiş,

Yelin esmesini beklermiş,

Bilirsin kerata,

Odadan bozma şeffaf tenteli,

Yarı oda yarı serada,

Kopmaz fırtına

Kopmaz fırtına

Kışlık bahçe derlermiş adına

Kırılmadan sarılıp sallanmakmış dileğin

Gerçekleşmiş

Toprağına kök salmanla

Yaşarsın özgürce

Salınıp sallanırsın

Kendine sarılarak

Kışlık bahçemde güvenle

Kendine sarılan sarmaşık

Kendisiyle barışık

Ortaya çıkmış karışık

Bu ne biçim sarmaşık

Salmış sallanmış

Salmış sallanmış

Dalının ucunda 

Bir örümcek ağını örermiş

Uğur böcekleri gelinceye dek 

Yaprak bitleri ona yemekmiş

Arılar vızıldarmış sıcakta

Mor salkımlarda dolaştıkça

Cırcır böceği gecenin müzisyeni

Bilmezmiş dur durak öter ötermiş

Cır cır cırlayarak

Sarmaşık yarı yolda bırakmış mı tırmanmayı

Salmış mı kendisini 

Gülü arkasına alarak

Havada asılı kalmış filizi

Bilirim salınıp sallanmaktır dileği

Fısıldadım kulağına

Üflesem yeter mi

Üflesem yeter mi

Sabah sabah her sabah

Sallamam gerek 

Kendine sarılan sarmaşığı

Üf üf üf üf üf 

Üffffffffffff

Sarmaşıkla 

Salınır sallanırım 

Sarmaşıkla

Salınır sallanırım

Üf üf üf 
Üffffffffffffffffff